Kuşatılmış olmayalım; şehitler gelmesin ve şehirler yakılmasın. Bu konuda acıyla yaşadığımız son iki olayla 10 yıldır devam eden vatan yıkıcılığına dair örnekleri ele almak ve bütün bunların bir projenin parçaları olduğunu ortaya koymak isteriz.

Birinci olay; 20 Şubat’ta nur yüzlü, Türk Milletinin birlik ve bütünlüğü ülküsünden yana olan evladımız, Ege Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Tarih Bölümü 4. sınıf öğrencisi Fırat Yılmaz Çakıroğlu’nun bölücüler tarafından sinsice şehit edilmesidir. Olay içimizi yaktı. Evladımız nur içinde yatsın; makamı cennet olsun, acılı ailesine Allah sabır verisin, Türk Milletinin başı sağ olsun!
Malum medya bu cinayeti  “karşıt görüşlü öğrenciler arasında çatışma”  diye verdi. Gerçeğin ırzına geçen, ihaneti gizleyen habercilik (!) yapıldı. Vatan bölücüsü, vatan bölünmesin diyeni katletti, ama bu milletten gizlendi. Namuslu (!) da değiller, tarafsız (!) da değiller. Haince işlenen cinayetin bir de öbür yüzü var; bu vesileyle öğrendik ve gördük ki İzmir gibi bir ilimizde Üniversite ve fakülteye ait binaların duvarları, bölücü terör örgütünün flama, slogan ve bebek katilinin posterleriyle kirletilmiştir. Öğrenciler, yıllardır baskı, saldırı ve tehdit altında, eğitim öğretim görüyor. Hedef seçilen Fıratımız, bu durumu güvenlik güçlerine ve fakülte yönetimine bildirmiş. Esasen, devletin ilgili kurumları, tepeden-tırnağa, bu vesayeti biliyor. Ama tedbir alınmıyor. Çocuklarımız katillerin insafına tek edilmiş, seyrediliyor. Buna teşvik bile denebilir. İyi de neden?   
* * *
 İkinci olay; Süleyman Şah’ın yattığı, 800 yıldır vatanımız olan toprağın IŞİD’e terk edilmesidir. Gerekçesi,  “İnsanımız ölmesin, geçici olarak çekiliyoruz”  olarak açıklandı. Sınırımıza 180 metre mesafedeki Eşme’ye taşındı. Hukuken Suriye’ye ait, fiilen Türkiye’yi bölmek için 30 yıldır kan döken PKK/PYD terör örgütünün denetiminde olan türbe yeri için Başbakan,   “Burası, bugün de yarın da bizimdir”  açıklamasını yaparak, Türk Mezarı’nın daha önceki yeri olan vatan topraklarından vazgeçildiğini itiraf etmiş oldu. Peki, bir teröristten kaçtık da, öteki PKK/PYD teröristinin  “vesayetine”  mi girdik?  Vatanımızı bölmek için kan döken bu örgüt  ne oldu da bize toprak verdi?  Biz, Orta Doğu’nun en büyük güçlerinden biri değil miydik? Tarihimiz, dinimiz ve bütün insanlığın birikimi bize  “vatan, candan azizdir” ,  “vatanı için can vermeyi göze alamayan bir milletin yaşamaya hakkı yok” demiyor mu? Vatan topraklarını terk etmek ya da başkalarına vermek yetkisini nereden, hangi hukuktan alıyorsunuz? Buna ihanet denmez mi? Göründüğü gibi gerekçeler tutarsız, işler karmakarışık hale getirilmiş. İyi de neden?
* * *
Üçüncü olay; Ege Denizi’nde 450 yıldır vatanımızın bir parçası olan, bugün sınırımıza 3,5-4 mil mesafedeki 16 adamızın Yunanistan’a verilmesiyle ilgilidir. Tek kurşun atmadan, Abdullah Gül’ün Dışişleri Bakanı olduğu 2004’ten itibaren teker teker Yunanistan’a terk edilen; Koyun, Fornoz, Hurşit, Eşek, Nergizçik, Bulamaç, Kololimnoz, Keçi, Sakarcılar, Koçbaba, Ardacık, Gavdos, Dhia, Dionisades, Gaidhouronisi ve Koufonisi adaları, elimizden çıkmıştır. Bu adaların; 1913 Londra, 1923 Lozan ve 1947 Paris Barış Antlaşmaları ile haritaları çizilerek, isimleri belirtilerek Türkiye’ye ait olduğu kabul ve tescil edilmiştir. Buna rağmen, sessizce ve Türk Milletinden gizlenerek verilen 16 ada, şu anda  Yunanistan tarafından işgal ve ilhak edilmiştir. Üzerinde kilise, okul gibi yapılaşmalar hızla devam etmektedir. Bu milli konuyu kendine dert edinen E.Kur. Alb Ümit Yalım, Çarşamba günü Milli Düşünce Merkezi’nde verdiği konferansta, milli ve uluslararası belgeleri bir bir göstererek adaların Türk Milletine ait olduğunu ispat etmiştir. Bütün bunlar olurken 2009’da Yunan Başbakanı yurdumuza geldiğinde, Başbakanlıktan haber merkezlerine telefon edilerek, bu konuda soru sorulmaması emri verilmiştir. İyi de neden?
Dördüncü olay; Haçlı iş birlikçisi kanlı bölücü PKK/KCK terör örgütünün bugün geldiği nokta ile ilgilidir. AKP, 2002’de iktidara geldiğinde örgüt çökertilmiş ve eylem yapamaz haldeyken, 2004’ten itibaren toparlanıp, yeniden kan dökmeye başlamıştır. Bugün, devletimize meydan okuma, ülkemizin bütünlüğünü pazarlık masasına yatırma ve Irak modeli gibi bir bölüşme üzerinde mutabakat sağlamış duruma gelinmiştir. Anlaşmalarla, asker, polis dahil vatan bölücülerine karşı, kamu gücü kullanılmamaktadır. İyi de neden? Nedenleri gelecek yazımızda inceleyeceğiz.
-----
1. Malatya’da düşen askeri uçağımızda şehit olan Kur. Bnb. Salih Sezer, Ütğm. O. Onur  Özkaya, Ütğm. Z. Özgür Özbahçeci ve Ütğm. Yasin Atalay; Kabil’de şehit olan Uzm. Çvş. Adem Şengül’e Allah’tan rahmet, Türk Milletine başsağlığı dileriz.
2. ATO Kitap Fuarı’nda bugün Kripto Yay.da saat 14.00-17.00’da Prof. Dr. Ümit Özdağ ve Prof. Dr. Özcan Yeniçeri; Pazar günü(yarın) Akçağ reyonunda, 14.00-17.00’da Prof. Dr. Nurullah Çetin kitaplarını imzalayacaktır.