Dedikodu, insanlık tarihinden beri var olan bir gerçektir. Dedikodu insanların, rahatlamayı sağlamak için seçtiği yollardan biridir. İnsanlarda var olan merak duygusu dedikoduyu doğurur. Bize çoğunlukla kadınların dedikodu yaptığı empoze edilir. Ancak kadın olsun erkek olsun, her iki cins de dedikodu yapmaktadır. Kadınların çalışma hayatının dışında yer alması, zamanının fazla olması, kültürel alt yapısının yetersiz olması, duygusal olarak yeteri kadar kendine güveni olmaması, geleneksel yapı gibi etkenler daha fazla dedikodu yapmalarına neden olmaktadır. Sosyo-ekonomik anlamda yeterli eğitim ve destek verilmezse dedikodu toplumda bir hastalık şekline dönüşebilir. Bu durum düşünme yetisi olmayan bireyler yaratabileceği gibi, kendi hayatının boşluğunu başka hayatlarla doldurmaya çalışan ancak sonuçları kötü biten olaylar yaratabilir. Başka insanların özeline girmek bir süre sonra hastalık haline gelerek insanlar arasında seviyesiz ilişkiler oluşmasına hatta şiddete kadar gidebilir.  Özel sırlarını paylaştığı kişiler çok iyi niyetli olsalar bile bir süre sonra anlatılanlar dilden dile dolaşmaya başlayabilir. Ancak bir atasözü vardır: “Verme sırrını dostuna, gider söyler dostuna”.
(Bu konuya devam edeceğiz.)