Edvard Munch (Çığlık-1893)

Megalomani ya da büyüklük hezeyanı veya büyüklük kuruntusu, kişinin kendisine gerçekle uyuşmayan üstün nitelikler yakıştırmasıdır.
Derin bir ruhsal sorunun belirtisidir.
Büyüklük hezeyanları kişinin, yetenekleri, nitelikleri ve yaşantısı hakkındaki mantıksız inançlara dayanır.
Megalomani, aşırı bir özgüven değildir. Onunla karıştırılmamalıdır.

***

Narsisizm ya da özseverlik ise, kişinin kendisine tapması, kabaca tabirle kişinin kendisine aşık olması olarak tanımlanan bir terimdir.
Farklı tanımları ve kullanımları mevcuttur.
Sigmund Freud’un ilginç narsisizm tanımları vardır. Buraya almak istemem.
Bilim insanlarına göre, narsisizm, insanın yaşamını sürdürebilmesi açısından bir ölçüde gereklidir.
Narsisizmin çok özel bir türü de;
Roma Sezarları,
Mısır Firavunları,
Diktatörler gibi,
çok güçlü kişilerde bulunan türüdür.
Bu insanlar adeta nefes alıp yürüyen yeryüzü tanrıları gibiydiler .
Yaşam ya da ölüm gibi önemli doğa olaylarına bile bir tek cümleyle karar verebilmekteydiler.
En büyük korkuları güçlerini kaybetmeleri, ölüm, etraflarındaki herkesin kendilerine düşman olmasıydı. Güçlerinin bir sınırı yokmuş gibi davranmaya çalışırlar, sayısız insan öldürüp, sayısız şatolar kurarlardı.
Dış dünya ‘ben’ olmadığı için, narsist kişi dış dünyayı anlayamaz/algılayamaz ve bu durum kişide korku yaratır.
Diktatör git gide daha yıkıcı, daha yalnız ve korkak olur.
Kendilerini başkalarının yerine koyamaz ve başkalarını anlayamazlar.
Sanki her şey sadece kendileri için vardır ve ne olursa olsun her şeyin kendi amaçlarına hizmet etmesi gerekir. Başkalarının fikir ve hareketleri kendi amaçlarına hizmet ediyorsa vardır, aksi halde bu fikir ve hareketler tahammül edilemez düşüncelerdir.
Gerçekle bağdaşmayan, başkalarının zararına olup sadece kendi çıkarlarına uygun, kendi plan ve hedeflerine hitap eden maddi ve manevi kazanç sağlayabilecek plan ve hedeflerine ulaşamadıklarında öfkelerine hakim olamaz, saldırganlaşır, çöker, hatta ağır psikotik tablolara girerler.

***

Vikipedi, özgür ansiklopediye teşekkürler.

***

Günü gününe tam 2 yıl önce bu tarihte (15.06.2011) sizlere burada veda etmiştim. Şimdi yeniden  “merhaba”  diyorum. (Yeniden başlayışımın bugüne denk düşmesi planlanmış bir durum değil. Yaşamımdaki tarihi rastlantıların devamı!)