Okula ilk gittiğiniz günü hatırlar mısınız, ilkokula gittiğiniz günü? Hani annenizin elinden tuttuğunuz, yeni bir hayatla birlikte, kendiniz gibi çevresini algılamaya çalışan onlarca endişeli, zaman zaman birbirine değen onlarca küçük bakışın küçücük bir sınıfa doldurulduğu, hani annenizin ellini bıraktığınız ilk günü...
Annesinin elini bırakmamakta direnen bir çocuğun ilk mahçûbiyetini, tuvalete gitmekten korktuğu için altına kaçıran bir başka çocuğun ağırlaştırılmış mahçûbiyeti ile tanıştığınız o günleri hatırlar mısınız?
 Bütün bu çocukluk korkularının içinde, haftaya  “Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak”  diyen şâirin cesâretine ortak olduğunuz bir marşla, her yeni güne  “Türk’üm, doğruyum, çalışkanım”  diye haykırarak meydan okuyan bir çocuğun sesiyle başladığınız günleri?
Hatırlarsınız...
Vakit zilin çalmasına yakınlaştıkça, küçük de olsa bir zafere yaklaştığınız hissiyâtına kapıldığınız o kirlenmemiş günlerini hayatın, her gün aynı sırayı paylaştığınız ilkokul arkadaşınızı hiç unutmazsınız...
Binlerce düz çizgi çizseniz de sonraki yıllarda, çizdiğiniz o eğri büğrü ilk çizgiyi hiç unutmazsınız...
Ve okuma fişlerini!
Hiç unutmazsınız onları...
Ali’nin ata baktığını, Emel’in eve geldiğini, Işık’ın ılık süt içtiğini, İpek’in ipi tuttuğunu, aynı zamanda topu attığını, Oya’nın okula koştuğunu, zilin çaldığını, Ömer’in sevdiği mısırı zevkle yediğini duyduğunuz günleri, Ufuk’u uyandırmayı ve erken uyuyup erken uyanmayı, bayrak asmayı, fener asmayı  öğrendiğiniz, Yıldız’ın yumurtaları soyduğu, Yücel’in yazı yazdığı, resim yaptığı ve sizin  “Vatanım Türkiye”  fişini okuduğunuz günleri hiç unutmazsınız...
Atatürk’ün bize hâlâ  “Çok çalışın”  diyebildiği günler vardı...
Pınar’ın ip aldığı, çorap ördüğü, bütün dayıların düğüne gittiği, aynı düğünlerde Şenay’ın şarkı söylediği, Elif’in fidan diktiği, suladığı, Sibel’in kırmızı ışıkta durduğu, Çetin’in yeşil ışıkta geçtiği günler...
O günlerden geldik bu günlere...
İktidar değişti, düzen değişti, isimler değişti, artık eğitim sistemi de kökten değişti...
Son olarak; 1, 2 ve 3. Sınıflarda din dersi öğretimi zorunlu olacak!
Her şey değişti ya hani, ilkokul fişleri mi aynı kalacak?
Yeni Türkiye’nin, yeni dininin zorunlu öğretildiği ilkokullarda okuma fişleri nasıl olacak?
Hadi yazalım birlikte...
 “Sıfırla Bilal sıfırla” , “Muammer Reza’nın önüne yat” , “Ver, Reza ver” , “Salla Egemen salla” , “Zafer saat kaç?” , “Bak bu gemicik”, “Bilal ada al” , “Egemen çikolata sever”, “Bu Bakara, çok makara” ,
 “Bu ak-saray”, “Ali İsmail’i döv”, “Öl, Soma öl”, “Çal, Siyasal İslamcı çal” ...
Yeni Türkiye’nin, ilkokulun ilk sıralarında din dersinin zorunlu olduğu yeni eğitim sisteminin okuma fişleri böyle olacak...
Dua edelim de, kendi dinlerini bizim çocuklarımıza öğretmesinler...