Misak-ı Millî’yi asıl şimdi kayıp ettik. Ne Kerkük kaldı, ne Bayır- Bucak ve ne de Balkanlardaki hayallerimiz. Hatta büyük ülkümüz Turan parçalandı yok oldu..

AKP’li yıllar karşısında MHP’li politikalarla çok şey kayıp ettik.

Turan ülkümüz, coğrafi sınırlarla olmayacaktı elbet. Sovyetlerin dağılmasıyla bunu anlamıştık... Ancak zihnimizde ve hayallerimizde bir büyük Türk devleti her zaman var olabilir, şekillendirilebilir, ideal bir tasarıma dönüştürülebilirdi. Düşünebiliyor musunuz? Her bir Türk’ün zihninde ortak bir vatan imgesi kurmuşuz... Millî vizyonumuz/ülkümüz/yüce amacımız bu olacaktı. Kim bilir belki hiç gerçekleşmeyecek boş bir hayaldi ama bir toplumu ayakta tutan, ileriye bakmaya iten, daima zinde tutan millî bir enerji olarak kor gibi içimizde yaşayacaktı.

Eğer AKP’li yıllar olmasaydı ve MHP’li boş laf politikalarıyla zaman geçirmeseydik.

Bizi yaşatan ülkümüz yeni bir siyasal programla doğsaydı, gönüllere yeni bir ateş yakabilseydik, yaktığımız ateşi Anadolu’nun toplumsal bilincine aktarmayı başarabilseydik, ne Kerkük’ü, ne Bayır-Bucak’ı ve ne de Karabağ’ı kayıp etmezdik.

 Yeryüzünü bize sevdiren, insanları anlamamızı, mazlumları fark etmemizi, nerede mağdur bir halk varsa kendimiz gibi hissetmemizi sağlayan millî duygunun adıdır TURAN... Başkalarının sandığı gibi kavganın, öfkenin, kinin adı değil.

Zihnimizde kurduğumuz psikolojik vatanımız. Evet, orada büyük bir Türk birliği kuracaktık. Eğer bütün Türklere ulaşıp, örgütlenerek davamızı anlatabilseydik. Ne anlatabildik ve ne de ulaşmak için bir çabamız oldu...

Orada, büyük bir kardeşlik yaşayacaktı. Sınırları toprakla çevrili olmayan, üzerinde sahici ot bitmeyen, sahici mezar olmayan ve fakat ruh dünyamızda bizi bir yapan, iri yapan psikolojik vatanımız.

Kültürümüz, o kültürün meyveleri, sanatımız, edebiyatımız, büyük şair ve yazarlarımızla gelişen, somutlaşan, her birimizin evine kitap olarak, film olarak, müzik olarak giren büyük vatanın eserleri doğacaktı.

Doğamadı...

Niçin? Neden?

Sovyetlerin dağılmasından sonra gelişen süper güç Amerika’ya bakın... Asırlar önce kurduğu bütün hayallerini, projeleştirerek, plana dökmüş ve tek tek gerçekleştiriyor. Adı açık ve net: Büyük Ortadoğu projesi. Hatırlayın! Bu proje hayata geçmeden evvel Irak’ta kırmızı çizgilerimiz vardı.

N’oldu?

Bitti.

Kimselerin paylaşamadığı bir Kerkük vardı. Misak-ı Millî’nin ezeli yurdu. Şimdi ne halde? Barzani’nin eline geçti.

AKP’li yıllar ve içi öfke ile doldurulmuş MHP’li sert politikalar durumu değiştiremedi. Makûs talihini yenemedi Kerkük’ün..

Düştü...

Dikkatinizi çekerim. Türklerin kayıp yıllarındayız.. Yukarıda Karabağ’dan başlayan, sonra Kırım ve Kerkük’le devam eden, şimdi de Suriye’de vatanından silahla sürüldüğü günlerdeyiz...

Biz sadece psikolojik vatanımızdan Turan’dan geri kalmıyoruz, aynı zamanda somut coğrafyaları kayıp ediyoruz.

Sayın bakalım kaç milyon vatansız/coğrafyasız/toprakları elinden alınmış Türk var?

Görüyor musun!

Hükümranlığın bitti mi, zora düştün mü, istediğin kadar kendinden say, ekmeğini bölüş; el âlem seni affetmiyor... Tarihe bakınız...

Balkanlarda Arnavutlar...

Sonra Araplar...

Ardından Ermeniler...

Eş zamanlı Rumlar...

Ve şimdi de PKK’sı, PYD’siyle Kürtler...

Yine kayıp yıllarındayız...

AKP’nin uğursuz ve MHP’nin sadece öfke üreten politikalarıyla geldiğimiz yer burası.