Tatil bitti… Bundan sonra, ötelenen ve biriktirilen sosyal ve ekonomik sorunların faturasını ödeyeceğimiz bir dönem başlayacak. Seçim öncesi dağıtılan paralarla yaşanan rahatlama yerini hızlı fiyat artışlarına bırakacak.

Bunun nedenini artık iyi biliyorsunuz. Kısaca tekrarlarsak;

*Bir trilyona yaklaşacak bütçe açığı zamlarla kapanacak.

*26 seviyesini geçen kur girdi maliyetlerini artıracak, bu da iğneden ipliğe zamları doğuracak.

*Şimdilik 13 milyon olan ve sayıları hızla artan göçmenler gıda, konut ve kira maliyetlerini yukarı çekmeye devam edecek.

2016 yılında iflas eden dışa bağlı üretim modelini ayakta tutmak için verilen 200 milyar TL’lik bir KGF desteğinden beri, sistem reformlarla düzeltilmek yerine, sürekli ek desteklerle yüzdürülmeye çalışılıyor. Ancak kaynaklar da bitti…

Yaz bereketi de geçtikten sonra öncelikli olarak gıda grubunun başı çekeceği fiyat artışlarını göreceğiz. Bunu sanayinin ürettiği ürünler takip edecek.

Enflasyon artışından etkilenmeyen, benim ‘Yeşil Oligarşi’ olarak tanımladığım, milyonluk-milyarlık ihaleler alanlar, devlette ve bağlı kurumlarda maaşlı işlerde çalışanlar, sosyal yardımlarla kendilerine bir dünya kurmuş olanlar haricinde kalan, en az 50 milyon kişi bu faturayı ödeyecek. Yani sefalete girecek.

Benim üzüldüğüm nokta ise sefalet yaşayanların bir kısmı bunu bir kader olarak görüyor. Ya da İslam’ı özgürce yaşaması adına ödemesi gereken bir bedel olarak algılayıp, vahşice sömürülmesine ses çıkarmıyor. Ahirette bu çektiği acıların karşılığını bulacağını düşünerek fakirliği bir ‘Cihat’ olarak algılıyor.

İyiler ahirette elbette mutlu olacak lakin bu dünyada da mutlu olmak mümkün. Türkiye’nin kaynakları bu iş için yeterli. Formül şu: Sermayeyi sadece verimli işlere aktaralım ve adaletli bir şekilde pay edelim…

Suçlu sadece iktidar mı?

Bu noktada size bir şey sormak istiyorum: İktidar gelir dağılımını bozdu ve yandaşlarına akıtıyor. Model üretmek yerine tüketmeyi öne çıkarıyor. Firmaların gelirleri giderlerini karşılamıyor çünkü yüksek teknolojiye dayalı ürettiği mamuller yok…

Peki tek suçlu iktidar mı?

Bence değil…

Bu düzen 20 yıldır devam ediyor mu?

Peki bu düzeni yasal sınırlar içinde değiştirmesi gereken kim?

Muhalefet de bu düzenin sürmesinde rol oynayan bir odaktır.

Seçimlerden önce ben dâhil milyonlarca insan Kılıçdaroğlu’na destek verdik.

Ne için?

Mevcut sistemi değiştirmek için.

Peki bu görev başarılı oldu mu? Hayır!

O zaman sistemi değiştirecek yeni fikirlere alan açılması gerekmez mi?

20 yıldır vekillik yapan ve ‘Muhalif Oligarşiyi’ tesis etmiş insanlarla sistem değişir mi?

Hükümet şöyle, hükümet böyle diye diye aslında muhalefet imkânlarına çoktan razı gelmiş, CHP merkezine çöreklenmiş kalmış zihniyeti değiştirmek Türkiye’de değişimin ilk adımıdır.

Değişim önce CHP’de başlamalıdır. Önce ‘Muhalif Oligarşi’ tasfiye edilmeli sonra yeni bir plan ve bakış açısı, yeni kadrolarla iktidarın karşısına çıkılmalıdır.