Yeniçağ Gazetesi'nin bugünkü manşeti...
Gazetemizi okumak için tıklayınız...
EMEKLİ DÜŞÜK MAAŞLARLA EŞİNE BİLE BAKAMAZ DURUMA GELDİ
Diyarbakır Emekli Meclisleri Sendikası Sözcüsü Mehmet Aktan, "Bizim yaşamamız artık bir mucize. Çarşıya çıkıyoruz, gördüğümüz hiçbir şeyi alamıyoruz. Eşimize bile bakamıyoruz. Çocuklardan medet umuyoruz. Biz eski haklarımızı, gasp edilen haklarımızı istiyoruz" dedi.
Son dönemde gelişen olaylar, operasyonlar, polemikler gerçek gündemi unutturdu. Yaşam mücadelesi veren dar gelirli vatandaşlar, seslerini duyuramıyor. Ekonomik krizi en derinden hisseden kesim ise emekliler. Aldıkları 12 bin 500 liraya gelen bin 969 lira zam bile henüz maaşına yansımayan emekliler, pazarlarda meyve, sebze alabilmek için havanın kararmasını bekliyor. Emekli bir vatandaş, "Alışveriş yaptım ama çok kısıtlı yaptım, param yok ay başına para yetişmiyor" dedi. Bir başka emekli de "İki bin lira verilen zam bu milleti kandırmaktır. Fakir fukaranın yüzü gülmüyor, huzur yok" diye dert yandı.
Emekli sendikaları da seslerini duyurmaya çalışıyor. Elazığ'da Emekliler Meclisi Sendikası'nın da kurulması için bir araya gelen emekliler Tüm Emekliler Derneği Elazığ Şube Başkanlığı'nda bir araya geldiler. Yapılan ilk meclis toplantısına Diyarbakır Emekli Meclisleri Sendikası Sözcüsü Mehmet Aktan da katıldı. Aktan, "Emekliler bugününe kadar hep ihmal edildi. Bugün TÜİK verilerine göre bölgemizde mülksüzlerden sonra ekonomi olarak durumu en kötü olan kesim emeklilerdir maalesef. Sendikamızı kurup insanca yaşanabilir bir maaş, dengeli ve adil olarak milli gelirden payımızı almak istiyoruz. Biz yurttaşız, bizim en doğal hakkımız. Yılda en az 4 maaş, iki milli ve iki dini bayram olmak üzere emekliler olarak istiyoruz. Bayramlarda da parasız ulaşım ve sağlık mücadele edeceğimiz başlıklardan biri tam demokrasi şiarıyla yeni bir yaşama yol açmaya çalışıyoruz. Hepimiz birlikte konuşup kararları birlikte alacağız" ifadelerini kullandı.
Mehmet Aktan şunları söyledi. Malumunuz bugün bir emeklinin aldığı 14 bin 500 lira paradır. Bu bir kira parası bile değil. Bir kira artık 10-15 bindir. Bizim yaşamamız artık bir mucize. Gerçekten her şeyden vazgeçtik. Bırakın aileye bakmayı kendi eşimize bile doğru dürüst bakamıyoruz. Çarşıya çıkıyoruz, gördüğümüz hiçbir şeyi alamıyoruz. Sadece bakmak bile istemiyoruz. Gördüğümüz bir şeyleri almak istiyoruz. Hiç bir şey alamıyoruz. Özellikle et... Aylardır kasaba gidemiyoruz, aldığımız para yeterli değil. Eskiden bir baba emekli olduğunda insanlar "hayırlı olsun, Allah yemeyi nasip etsin' derlerdi çünkü bir ev alabiliyordu, araç alabiliyordu. Bugün emeklilerin son geldiği durumda değil ev almak, araç almak eşine bakamıyor. Çocuklardan medet umuyoruz. Yetkililere sesleniyoruz, Biraz vicdanınız varsa en azından bu konuya eğilin. Biz eski haklarımızı, gasp edilen haklarımızı istiyoruz.
