25 Mayıs 1810, Arjantin tarihinin dönüm noktası olarak kabul edilir. O gün, Buenos Aires’te halkın baskısıyla İspanyol sömürge yönetiminin en yetkili ismi olan Vali Baltasar Hidalgo de Cisneros görevden alındı. Yerine kurulan “Primera Junta” yani "İlk Geçici Hükümet", görünüşte hâlâ esir durumdaki İspanya Kralı Fernando VII adına görev yapsa da fiiliyatta sömürge yönetimine bir başkaldırıydı. Bu olay, Arjantin'in bağımsızlık sürecinin miladı olarak görülüyor.
İDEOLOJİK VE TOPLUMSAL TEMELLER
Revolución de Mayo olarak bilinen bu süreç, yalnızca siyasi değil, aynı zamanda toplumsal ve kültürel bir dönüşümün ürünüdür. Avrupa’daki gelişmeler, özellikle 1808'de Napolyon’un İspanya’yı işgali ve Kral Fernando’nun tahttan çekilmesi, Amerikan kıtasında meşruiyet krizine yol açtı. İngiliz işgalleri sırasında yerel milislerin gösterdiği direniş, Arjantinli yerli halkın yani criollo’ların kendi kendilerini yönetme kapasitesine dair güven kazandırdı.
Napolyon’un kılıcı yeni sahibini buldu: Fiyatı dudak uçuklattı
ÖNE ÇIKAN FİGÜRLER
İlk Junta’da Cornelio Saavedra başkanlık görevini üstlenirken, Mariano Moreno ve Juan José Paso sekreterlik yaptı. Manuel Belgrano, Juan José Castelli, Domingo Matheu, Juan Larrea, Miguel de Azcuénaga, Manuel Alberti gibi isimler de kurulda yer aldı. Mariano Moreno, radikal reformlar ve İspanya ile kesin kopuşu savunurken, Saavedra daha ılımlı bir çizgideydi. Halk hareketini sokakta örgütleyen Domingo French ve Antonio Beruti, devrimin kitlesel desteğini sağlayan kilit aktörlerdi.
Bu süreç, Arjantin’in ulusal kimliğinin temellerini attı ve Güney Amerika'daki bağımsızlık hareketlerinin önünü açtı.
