Aynı ezber sürekli tekrar ediliyor. Anayasanın 66. Maddesindeki kimlik tanımının ayrım yapmadan herkesi milli kimlikte buluşturması bazılarını rahatsız ediyor. Cumhuriyeti, milli devleti ve hatta Milli Mücadeleyi içlerine sindiremeyenlerde ve dünün devamı olan işbirlikçilerde Türk’e karşı ırkçılık hortluyor. TESEV dahil birçok kuruluşun çalışmalarında Anayasadaki vatandaşlık tarifinin bütün etnik gruplara eşit mesafede durmasının gerektiğinden bahsediliyor. Türk kimliğine hakarete gösterilen hassasiyetin bütün etnik ve dini kimliklere gösterilmesi gerektiği ileri sürülüyor. Oysa, Türk Ceza Kanunu’nun 301. maddesinde yapılan değişiklikler ile Türk kimliğine hakaret suç olmaktan çıkarılmıştı. Anlaşılan Müslüman Türk kimliği bazılarına göre etnik ve dini kimliklerden sadece biridir. Demek ki Müslüman Türk kimliği bu vatan coğrafyasında basit bir mozaik parçasıdır. Bundan dolayı kimlik maddesine içi boş bir Türkiyelilik, adı konmamış bir anayasal vatandaşlık teklifleri yapılıyor. Rahatsızlık ve etnik taassup kışkırtıla kışkırtıla o noktaya getirilmiş ki; bazıları Kürtlük ile ilgileri olmamalarına, bazıları da Devletle kavgalı olduklarından, Ermeni olmamalarına rağmen Ermenicilik yapıyorlar. “Atatürk”, “Türk Milleti”, “Milliyetçilik”, “Ülkenin bölünmez bütünlüğü” gibi kavramları anayasada görmek istemiyorlar. İktidarın desteği ile Başbakanlıkta hazırlatılan anayasa taslağında bu esaslar hâkimdi. Görüldüğü kadarıyla iktidar da bu görüşlerin dümen suyuna girmiştir.
Milli kimliğe karşı etnik ırkçılık hız kazanmıştır. Buna paralel olarak ülkemiz çok kültürlülüğe zorlanmaktadır. Türkiye’de Türk kimliğinin dayatılmış olduğundan bahsedenler var. Türkiye’de kimlik dayatması olmuş olsaydı, bugün etnik taassup ve ırkçılık yeşerebilir miydi? Aslında bizde milli kimlik dayatması değil; kimliksizlik dayatması görülmüştür. Resmi kanal, milliyetçilik ve İslam’a karşı çoğu kere tarafsız (nötr) kalmayı uygun bulmuştur. 3 Mayıs 1944 Türkçülük Davasında Türk aydınlarına Rusya’ya hoş görünmek için reva görülen işkenceler ve baskılar, Milliyetçiler Derneği’nin 1954’de kapatılması, 1976’da Cumhurbaşkanı Korutürk’ün 19 Mayıs Nutku ile bazılarını Pan Türkist, Pan İslamist ve eksantrik olmakla suçlaması, rahmetli İ. İnönü’nün 19 Mayıs 1944 nutku ile Türk aydınlarını suçlaması, 1971 ve 1980 askeri müdahalelerinden sonra bazı Türk milliyetçilerinin eylemlerinden değil; fikirlerinden dolayı suçlanmaları birer kimlik dayatması mıdır? Aydınlar Ocağı’nın kamu menfaatine hâdim dernek sayılabilmesi için yaptığı müracaat, tüzüğünde “Türk Milliyetçiliği” geçiyor diye reddedilmiştir. Türkiye’de bilhassa son yıllarda çok kültürlülük tezgâhları kurularak milli kimlikle uğraşılıyor. Milli kimliğin değişik etnisiteleri kapsayabileceği göz ardı ediliyor.
Türkiye Cumhuriyeti hükümetleri her şeyden evvel bu Devletin temel nitelikleri ile uzlaşmak zorundadır. Sandıktan çıkan oy oranı bu nitelikler ile kavga etmeyi gerektirmez. “70 yıllık tarihinde Türkiye Cumhuriyeti katı bir üniter anlayışa sahip olmuştur” “Türkiye Türklerindir gibi tezler yanlıştır” gibi çarpık fikirleri öne süren sözde devlet adamları ve iktidarlarla nasıl uzlaşabiliriz? Hangi ciddi devletlerde böyle çarpıklıklar görülebilir?
Cok kültürlülük, çok seslilik değildir. Çeşitlilik ve zenginlik olarak da anlaşılamaz. Zenginlik olmadığı için Çekoslovakya ve Yugoslavya bölünüp dağıtıldı. Çok kültürlülüğü kabul eder gibi görülen bazı Batılı devletler, önü açılan milli devletlere bunu dayatmaktadır. Ancak, son yıllarda çok kültürlülüğün Batıda yürümemesi karşısında, farklılıklara gerekli hoşgörünün gösterilmemesi görüşleri yaygınlaşmaktadır. Bilhassa New York’daki 11 Eylül saldırılarından sonra önemli bir dönüş olmuş; Müslümanlar potansiyel terörist olarak görülmüşlerdir. Batılı ülkeler çok kültürlülükten şikâyet ederek eritmeci (asimilasyoncu) politikalara yönelmişlerdir. Çünkü bu ülkeler, milletleşmeyi reddeden “kalabalıkların birlikteliği” anlayışını kabul edemezler. Homojen bir yapıda çok kültürlülük bir çatışma kaynağı olabilir. Karmaşık yapılarda ise; güç kaynağıdır. Türkiye çok kültürlülük modeline oldukça yabancı bir ülkedir. Çok kültürlülük önü açılmış milli devletler üzerinde oynanan bir projedir. Fertlere kendi kendilerini ötekileştirme yolunu açmaktadır. Vatandaşlık bilincini zayıflatmaktadır. Toplumdan bağımsız fert ve otonom toplulukları esas alır. Farklılıkları hoş görmek yetmez; siyasi olarak da tanımak gerekir. Unutmayalım ki, küreselleştirmenin ideolojisi çok kültürlülük tezleridir. Bünyenize uysa da uymasa da...