''Kadınların seçme ve seçilme hakkı''nın polemik konusu olduğu şu günlerde, ''eski Türkiye''ye ait bir kavram yok olma eşiğinde!.. ''İstifa hakkı'' ortadan kalkıyor, yerine ''görevden affını isteme hakkı'' geliyor!.. İki Bakan ve bir Merkez Bankası Başkanı, ancak bu yöntemle ayrılabildi!.. "Sen kimsin ki istifa edeceksin" değil mi?

''Koltuğa yapışmak'' deyimi başka dillerde var mı bilmiyorum… Bizde ''yapışmak'' kelimesi hafif kalıyor aslında… Koltuk, vücutla bütünleşiyor; ciğer gibi, dalak gibi!.. Koltuğunu kaybeden kişi, ''organ yetmezliği'' dolayısıyla öleceğinden çekiniyor!.. O yüzden gözü gibi sakınıyor koltuğunu!..

Oysa hayatı anlamlı kılan başka şeyler var; haysiyet gibi, şeref gibi, izzet gibi… Bir işi yanlış yaptığınızda, eksik yaptığınızda, sizin yüzünüzden başkası mağdur olduğunda ya da hiç ilginiz olmayan bir işle ilgili genellemenin parçası yapıldığınızda, size insanlığınızı ve onurunuzu hatırlatacak başka şeyler!..

''Mekanik'' yaşayanlarda hayat, maddî kâr ve zarardan ibarettir… Onların gözünde insanî değerlerin madde karşısında paritesi yoktur!.. Ölçü madde olunca ''onur istifası'' türünden kavramlar, anlaşılmazdır, komiktir, mağlubiyet itirafıdır!..

Hakikat öyle mi peki? Bazen kazandığınızı zannederken kaybedersiniz, bazen de kaybettiğinizi düşünürken kazanırsınız… Skor tabelası, plakalarınızın rengine, koltuklarınızın cinsine, makam odalarınızın kapısındaki unvanın büyüklüğüne veya özlük haklarınıza göreyse mesele yok!.. Ama insanî değerlere göre ''hükmen mağlup'' iseniz işte o zaman kötü…

***

İstifa gerçekten onurlu insanların işi… Onurlu insan, direnmez, paçalardan tutunmaya kalkmaz, yalvarmaz, kimseyi devreye sokmaz… Onun hiç düşünmeden koltuğu bırakması için bir küçük yüz ekşimesi, vicdan kıpırtısı ya da haya duygusu yeter…

Hatırlatalım: Bize ne kadar da yabancı bir kavram ''istifa'' değil mi? Pamukova ve Çorlu tren facialarından, Soma''dan, Şile faciasından, Diyarbakır-Bingöl kara yolunun teröristler tarafından bir ay kapalı tutulmasından, Aladağ kurs yangınından, Karaman''daki toplu tecavüzden ve onlarca örnekten bir tek istifa çıkmadı... Kiminde yüzsüzlük, kiminde ''fıtrat'', kiminde torpil, koruma ve kapatma duygusu yetişti imdada!..

"Ahlâkını değil, ilmini alalım" tekerlemesinin muhatabı Batı''da öyle mi? Mona Sahlin… İsveçli Sosyal Demokrat siyasetçi… Devlet harcamalarında kullanılması için kendisine verilen kredi kartıyla yanlışlıkla çikolata alır… Konu duyulur, maliye müfettişleri inceleme başlatır… Mona Sahlin, olayı mahkemeye taşır… Mahkemede masumluğu ispatlanır… Ama Sahlin ''onur dersi''ni vermiştir bile…

Ukrayna''da bir askerî uçak, gösteri yaparken seyircilerin üzerine düştü… Kazanın ardından Savunma Bakanı derhal istifa etti…

Birleşmiş Milletler adına Mali''de görev yapan Hollandalı askerlerden ikisi bir havan topunun yanlışlıkla patlaması sonucu öldü… Hollanda Savunma Bakanı Hennis, sorumluluğu üstlendi ve istifa etti…

400 yıl önce yapılan bir köprü çöktü diye Portekiz Altyapı Bakanı, 15 turistin öldüğü tekne faciasından sonra Makedonya Ulaştırma Bakanı istifa etti… Gerekçe ''etik sebepler ve soruşturmanın selameti'' içindi…

Alışveriş merkezinin çatısı çökünce Letonya Başbakanı Dombrovskis "Başbakansam, ben de sorumluyum" diyerek istifa etti… Yargılandığı mahkemede beraat etmesine rağmen, şüpheleri gideremediğini düşünen Tokyo Valisi Inose istifa etti… 2020 Olimpiyat Oyunları için inşa edilen stadyumun maliyetinde öngörülemeyen artış olunca Japonya Spor ve Eğitim Bakanı Shimomura istifa etti…

***

Binlerce örnekten bazılarıydı saydıklarımız… ''İlmini alıp, ahlâkını almamamız gereken'' örnekler bunlar!.. Hani diyor ya Sunay Akın: "Elinden geleni yaptıktan sonra, sıra ayağından geleni yapmakta… Gitmek gibi meselâ…"

O yüzden istifa hiçbir zaman kötü değildir… Tam tersine ibrettir… Kaybettiğimizi veya hiç sahip olmadığımızı düşündüğümüz özelliklerin bir yerlerde yaşadığının göstergesidir…

''Yeni Türkiye''de o da kaybolacak bu gidişle… Koca koca adamlar, ayrılacakları zaman ancak ''görevden af'' istemek mecburiyetinde kaldıklarına göre!..