İzmir’de yaşayan G.Ç, 2000’den 2017’ye kadar evinde hizmet verdiği ve 2017’de hayatını kaybeden teyzesi F.K’nın mirasçılarına hizmet tespit davası açtı.
G.Ç, teyzesinin ev işlerini yaptığını, günlük bakımına yardımcı olduğunu ve karşılığında elden ödeme aldığını belirtti. Ayrıca, 2010’da eniştesinin vefatından sonra, kardeşiyle birlikte ayda 15 gün teyzesinin evinde kaldığını ve ev işlerine yardımcı olduklarını ifade etti.
F.K’nın 2017’de vefat etmesinin ardından mirasçıları, taraflar arasında hiçbir zaman bir iş sözleşmesi kurulmadığını, yeğenlerinin hasta teyzelerine ziyaretlerini alışkanlık haline getirdiklerini ve teyzelerinin de arada bir yeğenlerine harçlık verdiğini iddia etti.
Tanıklar, G.Ç. ve kardeşinin teyzelerine bakıcılık yaptığı iddialarını doğruladı. İzmir 12. İş Mahkemesi, tarafları ve tanıkları dinledikten sonra, G.Ç’nin 2010’dan 2017’ye kadar her ay 15 gün süren çalışmalarının sürekli olduğuna dikkat çekti ve kadının evde asgari ücretle 1229 gün çalıştığına ve prim ödemesinin davacının mirasçılarına bırakılmasına karar verdi.
G.Ç’nin 2010 öncesi için sigorta başvurusu kabul edilmedi. Karar, İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 10. Hukuk Dairesi tarafından da onaylandı ve dosya Yargıtay’a gitti.
Yargıtay 10. Hukuk Dairesi, temyiz dilekçesinde belirtilen nedenlerle kararın bozulmasını gerektirecek bir durum olmadığını belirterek kararı onayladı.
