Irak’ta bugüne kadar ‘bir milyondan fazla’ insan hayatını kaybetti; ‘kadınların’, ‘çocukların’ ırzına geçildi, ‘10 milyona yakın’ ’mülteci’ konumuna düştü.

Fiili savaş ortamında en ağır darbeyi, ‘silahlanmaları’ engellenen Türkmenler aldı.
Türkmen kentleri, bir gece içinde kendilerini ‘İslamcı’ olarak nitelendiren ve toplam sayıları on bini geçmeyen silahlı terör çeteleri tarafından işgal edildi.
‘İş birlikçi’ oldukları gerekçesiyle ‘kafaları’ kesilen Türkmenlerin video görüntüleri sosyal ağlara servis edilerek, direnmeye çalışan diğer Türkmenleri bölgeden uzaklaştırmak için ‘tehdit’ aracı olarak kullanıldı.
Bir taraftan ırkçı Kürt bölgesel yönetimi, bir taraftan ırkçı merkezi Arap yönetimi, diğer taraftan sapkın terör örgütlerinin ‘üçlü’ateşi altında kalan, ‘can’ ve ‘mal’ güvenlikleri ortadan kalkan Türkmenler binlerce yıldır yaşamakta oldukları ‘ata topraklarını’ terk etmek üzere kafileler halinde yollara döküldü.
Musul’da, Kerkük’te, Telafer’de, Tuzhurmatu’da artık bir tek Türkmen dahi kalmadı.
Kendilerini ‘küresel oyun kurucu’ olarak nitelendiren şerefsizlerin gıkı dahi çıkmadı.
Neden?
Hiç düşündünüz mü?

***

Ama ne zaman ki ABD’nin Suriye yönetimine karşı savaşmaları için kendi elleri ile büyüttüğü ‘sözde’ İslam adına ortaya çıkan canavar, Irak’ta yaşamını sürdüren bir avuç Yezidi’ye dokunmaya başladı, işte o zaman işin aslı, astarı değişti.
O güne kadar olup bitenleri bazen ‘umursamaz bir şekilde’ bazen ‘bıyık altından gülerek’bir aksiyon filmi gibi seyreden alçaklar, sanki kafalarına taş düştü de bir anda ‘insanların öldüğünü’ hatırlayıverdiler.
Yapılan bütün müdahale çağrılarına “Irak’ın iç işlerine karışamayız” diye direnen ABD yönetimi, apar topar bölgedeki birliklerini harekete geçirerek terör örgütünün mevzilerini bombalamaya başladı.
Dağ başlarında mahsur kalan Yezidilerin açlıktan telef olmamaları için havadan yardım malzemeleri yağdırıldı.
Yetmedi, ABD’nin çikolata renkli başkanı, ‘bölgeye nüfuz eden IŞİD kanserini tamamen ortadan kaldırmak için’ kongreden tam destek istedi.
Birleşmiş Milletler teyakkuza geçti, İngiltere, Fransa, Almanya ve Rusya bölgeye ’yardım’ göndermek için birbirleriyle yarışa girdi.
Birçok Avrupa ülkesi, katliamdan kaçan Yedilere koşulsuz ‘sığınma hakkı’ tanıdı.
Neden?
Hiç düşündünüz mü?

***

Hadi diyelim ki dışarıdaki ‘gavur’ gavurluğunu yapıyor, peki ya söz konusu ‘İslam’ olunca mangalda kül bırakmayan içerideki sözde ‘Müslümanlara’ ne demeli?
Ölümden kurtulmayı başararak, can havli ile Türkiye sınırına dayanan Türkmenleri ‘pasaportları olmadığı’ gerekçesiyle içeri sokmayan iktidar sahipleri, her nedense aynı muameleye maruz kalan Yezidiler için kapıları ‘sonuna kadar’ açtı.
Bugüne kadar Türkmenlere karşı yapılan ‘zulümler’ ve ‘katliamlar’ konusunda bir tek satır habere yer vermeyen yandaş ve yanaşma medyada Yezidilerin karşı karşıya kaldığı ‘insanlık dramı’üzerine çarşaf çarşaf haberler çıkmaya başladı.
Hindu’sundan yamyamına kadar herkese kucak açanlar, söz konusu ‘Türk’ olunca bırakın Müslümanlığı ‘insanlıklarını’ dahi hatırlamıyorlar.
Halen eli kanlı teröristlerin kuşatması altındaki Emirli kasabasında aylardır direnişlerini sürdüren Türkmenler, ‘toplu katliam’ tehdidi ile karşıya karşıya.
Zulümden kaçarak Kerbala’ya sığınan Türkmenler ise açlık ve susuzluk yüzünden ‘kitlesel ölüm’ tehlikesinin pençesinde.
Ama ne iktidar sahiplerinden bir tepki var, ne de medyada çıkan bir tek haber.
Neden?
Hiç düşündünüz mü?

***

‘Zulme’ uğrayan bir azınlığa sahip çıkılmasına tabii ki herhangi bir sözümüz olamaz.
Ama gelin görün ki bir avuç Yezidinin hayatı tehlikeye girince, ‘soykırım’ endişesi içerisinde neredeyse ‘bütün dünya’ seferber oluyor.
Peki ya sıra Türkmenlere gelince neden herkes ‘kör’, ‘sağır’, ‘dilsiz’ kalıyor?
Neden?
Yezidiler insan da Türkmenler değil mi?