Türkiye''de açlık gündemini bastıran siyasi gündemler epey fazla. Onlardan bazılarına dokunacağız.

Halkın esas gündemi elbette hayat pahalılığı. Düşük gelir grubunu tam anlamıyla köşeye sıkıştırmış durumda.

Nefes almak gittikçe zorlaşıyor.

Maalesef iktidarın tuzu kuru. Yakın zaman içinde durumu düzelteceği yok.

Siyasal gündem ise, her zaman olduğu gibi karışık. Şimdi bunlardan birkaçına değinelim.

1-AİHM meselesi...

Cumhurbaşkanı diyor ki: "Bizim mahkemelerimizi tanımayanları biz tanımayız. Şu anda bizim mahkemelerimizin de vermiş olduğu karar var. Bu konuda AİHM ne demiş, Avrupa Konseyi ne demiş, bizi ilgilendirmiyor."

Tam tersine bizi bal gibi ilgilendiriyor. Çünkü kendi anayasamıza madde koymuşuz. AB ilişkileri bağlamında kendi hukuk düzenimizde yüzlerce madde değiştirmiş, kanun yapmışız. Hatta bu maddelere istinaden Sayın Cumhurbaşkanının bizzat kendisi Avrupa''da hak arama yoluna gitmiş.

Kendisi hak ararken ve Türkiye''yi şikâyet ederken de şimdi de AİHM, "Türk mahkemelerinin kararını tanımamıştı." Esasında "Türkiye''deki adalet/hukuk benim haklarımı vermiyor, mahkemeler hakkımda haksız karar veriyorlar" denildiği için AİHM''e gitmiyorlar mı?

Dolayısı ile burada esas sorun, Türkiye''nin hukukunu tanıyıp tanımamak değil, Türkiye''deki hukukun devletin taahhüt ettiği evrensel hukuk normlarına uygun adalet dağıtıp dağıtamadığı, yani taraflı olup olmadığı meselesidir.

İktidar, yönettiği ülkede, ikna edici hukuk/adalet üretip üretmediğine bakacağı yerde elin adamlarını suçluyor. Kaldı ki o elin adamlarını bizim hukukun üstüne koyan da kendileri.

Ve bir şey daha: Koskoca Türk devleti, neden böyle her seferinde şikâyet edilen bir "zanlı" konumuyla Avrupa karşısında dikiliyor?  İktidar sahipleri, asıl bunun hesabını vermelidir.

Sorun, kişiler (Kavala) meselesi değildir. Mesele, Türkiye devletini yönetenlerin, önce, Avrupa''nın hukukunu getirip kendi hukukunun üstüne koymaları, sonra kendi hukuk sistemini siyasallaştırarak bunun sonucunda devleti adalet dağıtamaz hale getirmeleridir. En son karar verici Avrupa olunca, hak arayanlar da buraya başvurana kadar kendi ülkesinde çözüm bulamayınca, bu sefer milliyetçilik üzerinden "Bizim mahkemelerimizi tanımayanları biz tanımayız" demenin hiçbir anlamı yoktur. Çünkü bu düzeni siz kurmuşsunuz. Yetmemiş, iktidarınıza giden yolda bir kaç kere bizzat kendiniz AİHM''e hak aramak için başvurmuşsunuz.

Sonuç olarak bütün bunlar Türkiye''nin sağlıklı bir hukuk düzeni olmadığının apaçık fotoğrafıdır.

2-Öğretmenlik Meslek Kanunu...

Çoğu insan, eğitimi basit bir olgu olarak anlıyor. Okuma yazma, problem çözme, birtakım kuralları öğrenme vs. Hayır, öyle değil. Eğitim, bir ülkenin kalkınması, gelişmesi, tarihte var olup olmaması gibi bizzat hayatıyla ilgili.

Örneğin, dili öğretmeyin bakalım.

N''olur?

O millet yok olur.

Mesela Firigyalılar.

Lidyayılar, Avarlar, Bulgarlar, Hititler…

Aynı şekilde eğitimde çağın ihtiyacı olan insanları yetiştiremezsen kalkınamazsın. Geri kalır, yıkılırsın.

Örnek, 16 yy. yarısından sonra Osmanlı. Özellikle endüstri çağına doğru Avrupa''da fizik, kimya, tıp, matematik ve uzay bilimlerinde tam anlamıyla bir devrim yaşandı.

Otomobili, radyoyu elektriği icat ettiler.

Peki, biz ne yaptık?

Askerî okulların dışında mühendis yetiştiremedik. Endüstrileşecek ara iş gücü ve sanayinin ihtiyacı olan kalifiye elemanları da yetiştiremedik.

Haliyle kibriti bile ithal etmek zorunda kaldık. Kendimiz üretemedik.

Şimdi, AKP iktidarı, gelecek yüzyılda varlık göstermemiz gereken eğitim düzenini kuracağı yerde, Osmanlı''da olduğu gibi medrese kurup, bolca din adamı yetiştirerek kalkınacağını sanıyor.

Öğretmenlik Meslek Kanunu çıkarırken öğretmenleri gruplaştırmaya çalışıyor. Eğitimde ekonominin ihtiyacı olan iş gücü elemanlarını üreteceği yerde bol bol üniversite açarak, göz boyayıp, üniversiteli işsizler ordusu yaratıyor.

Öğretmenlik bir meslektir. Kanunu çıkarılmalıdır. Ancak bir meslek olan öğretmenlik yetkisi, Millî Eğitim dışında kurumsallaştırılırsa, mesela Diyanet''e eğitim ödeneği ve yetkisi verilirse o zaman öğretmenlik meslek olmaktan çıkar, herkesin yapacağı iş haline gelir.