Kayseri Terziler ve Konfeksiyon İmalatçıları Odası Başkanı Kenan Arslan, terzi çırağı yetiştirememekten yakındı. Terzilerde sipariş dikimlerin azaldığını, artık tamirat-tadilat yaptıranların çoğaldığını vurguladı. Arslan, "Evde hanımlar dikiş-nakışı bilmiyor, bir düğmeyi bile getirip terziye diktiriyorlar" ifadelerini kullandı.
ANKA Haber Ajansı''ndan Davut Güleç''in haberine göre, pandemi döneminde terzilerin çok sıkıntılı günler geçirdiğini de belirten Oda Başkanı Arslan, kendilerinden sonra mahallelinin ve ustaların terzi arayacağını iddia etti. Arslan, İstanbul’da bin dolara diktirilen elbisenin Kayseri’de 2-3 bin liraya kadar indiğini belirtti, şunları söyledi:
"TAMİR İŞLERİ DAHA ÇOK OLUYOR"
“Terzilik sanatı da kabuk değiştiriyor. Terziler odamızın 900 üyesi var. Bunun 260 civarı terzilik yapan arkadaşlarımız var. Genelde terzi kabuk değiştirdi, tadilat-tamirat yapıyor. Kenar mahallelerde, mahalle terzilerimiz kaldı. Yeri geliyor siparişte dikiyorlar ama sipariş pek olmuyor. Tamir işleri daha çok oluyor. Ütü işi, tamir işi oluyor. Mahallenin bakkalı gibi mahallenin terzisi olmuş oldu. Suriye uyruklu terzimiz var 40 civarında. Odamıza kayıtlı Suriye uyruklu terzimiz var şu anda.
"DİKİM İŞİ AZALDI"
Emeğin değeri olmuyor. Bazı ustalar emeğini pahalı satar, bazı ustalarımız ucuz alıyor. Yerine göre değişiyor. 20 liraya paça yapan yerimiz de var mahallemizde 10 liraya yapan yerlerimiz de var. Yerine, adresine göre değişiyor. Ustamız sanatına göre, bazen de ‘ben en iyisini yapıyorum’ diyor ona göre ücret alıyor. Emeğin değeri olmaz. Yani sipariş dikim işi azaldı. Eskiden herkes elbise diktirirdi, bayramda elbisesini sabahtan gider terziden alırdı. Şimdi öyle bir şey değil. Mağazadan gidiyor alıyor, üzerine giyiyor. Paçası uzun gelirse veya kısa gelirse terziye varıp daralttırıyor veya uzattırıyor.
TERZİLER AYAKTA DURMAYA ÇALIŞIYOR
Mahalle terzilerinin durumu. Her esnafın zor duruma düştüğü gibi, bizim terzimiz de pandemi döneminde çok zor duruma düştü. Şimdi sokağa çıkma olmayınca, yasak olunca terziye gelen de olmadı. Bunu bazen söylüyorlar. Şu esnaf, lokantacı şöyle oldu, böyle oldu. Ama terzi daha çok zarar gördü. Terziler çok zarar gördü. Terziler zaten küçük, ufuk işlerle para kazanan insanlar. Bayağı sıkıntılı günler geçirdik. Şu anda fena değil. Yavaş yavaş işlerimiz açılıyor. İnşallah, hepsi zor da olsa ayakta durmaya çalışıyorlar.
"EVDE HANIMLAR DİKİŞ-NAKIŞI BİLMİYORLAR"
Yani bıraksa da ne iş yapacak? Adam terzilikten başka iş bilmediği için terziler, terziliğinden başka bir iş yapamazlar, yapmazlar da. Sermaye, başka, işlere dayalı sermaye işler. Bizim terzi esnafımız ise büyük sermayesi olmayan kişiler. Yani tadilatı, yani evde hanımlar dikiş-nakış bilmiyorlar. Böyle dikiş işlerini de anlamıyorlar. Bizim annelerimiz bazen dikerdi söküklerimizi. Ama şimdiki hanımlar bile düğmeyi getirip terziye diktiriyorlar.
"BİZLERDE İŞİ BIRAKIRSAK MAHALLELİ TERZİ ARAYACAK"
Şimdi terziliğe ilgi yok yani. Eskisi gibi yetişen ustalar yok. Bir gün bizler de işi bırakırsak mahalleli de terzi arayacak, ustalarımız da terzi arayacak. Çünkü terzilik bitiyor. Avrupa’daki gibi burada da bitiyor. Yetiştirilmiyor, çıraklar gelmiyor. Aileler hep çocuklarımız okusun diyorlar ama okuyunca da boşta, diplomalı boş gezenler oluyor. Halbuki iyi bir sanatkâra verseler, yetiştirseler daha güzel para kazanılır. Boş gezmezler.
İSTANBUL-KAYSERİ ELBİSE DİKİM FARKI
İstanbul’da bir elbise diktireyim dersen bin dolara diktirirsin, Kayseri’de diktirirsen 2 bin liraya, bin 500, 3 bin kumaşına, terzisine göre değişir.”
