Türkçede memleket ahvalinin gelip dayandığı son noktayı pek güzel ifade eden meşhur bir deyim vardır:

- “Tut kelin perçeminden.” 

Bu deyim, halk arasında ‘ipe sapa’ gelmez, ‘aklın mantığın’ almayacağı bir takım ifadeleri ‘tiye almak’ ve ‘yok saymak’ için kullanılır.

‘Kel’ ve ‘perçem’ kelimeleri ‘bariz bir çelişkiyi’ anlatmanın çok daha ötesinde, ‘acınası bir gülünçlüğü’ de ifade eder.

İktidar taifesinin her ‘darda’ kaldıkça sığındıkları, ‘topu çevirmek’ için kullandıkları “Tut kelin perçeminden” misali için çok komik bir gerekçe var:

- “Kandırıldık!”

Normal zamanlarda zinhar hata yapmazlar, kusur işlemezler, yanılmazlar; ama ola ki bir şeyler ters gider, hemen kurtuluş reçetesi bellidir:

- “Kandırıldık!”

Suruç’taki patlamanın ardından memleket sathına yayılan ateş ve ertesinde “çözüm” teranesinin rafa kaldırıldığı yönündeki açıklamalar, o lanet olası sözcüğü bir kez daha gündemin ön sıralarına taşıdı.

İktidar sahipleri, 13 yıl ülkeyi sanki ‘başkaları idare ediyormuş’ gibi bir tavır takınarak ‘faturayı’ başkalarına kesmeye devam ederken, her seferinde bu kelimeye sarılıyorlar:

- “Kandırıldık!”

* * * 

Neyse ki içlerinden biri çıktı da, aslında ‘kandırılmadıklarını’ birinci ağızdan itiraf etti.

Hoş bu, “Özrü kabahatinden büyük” özdeyişine denk düşüyor; iyice irdelendiğinde, “Biz kandırmaya çalıştık ama olmadı” anlamına geliyor. Ne diyor iktidarın gözü yaşlı prensi:

- “Çözüm sürecinde PKK’nin silah bırakmadığını biliyorduk. Ama onlar bunun farkında olmadığımızı sanıyordu.”

Öyle tumturaklı ifadeler, kendinden emin bir dille anlatıyor ki, duyan da ‘büyük bir devlet sırrını’ ifşa ediyor sanır.

Oysa memleketin herhangi bir yerinde, herhangi bir kahvehaneye çökün, sıradan bir insanı dinleyin; ‘çok daha fazlasını’ söyleyecektir size.

“Çözüm” adı verilen ‘ihanet’ sürecinin bugüne kadar hiçbir sorunu çözmeyip sadece ‘bölücülerin’ ekmeğine yağ sürdüğünü, bu süreçte aslında çözmekten çok ‘düğüm üstüne düğüm’ atıldığını fasih bir dille ifade edecektir vatandaş.

“Bakınız tabut gelmiyor” masalının arkasına sığınıp terör örgütüne ‘hangi tavizlerin’ verildiğini artık bilmeyen kaldı mı?

Belki vatandaş onlar kadar ‘diplomatik bir lisan’ kullanmayacak, kelimelerin seçiminde özen göstermeyecektir amma, olanı biteni ‘dümdüz’ söyleyecektir. 

* * * 

İktidar sahipleri öyle de, peki ‘havuz’ içerisinde besleyip palazlandırdıkları basın yayın organları çok mu farklı?

Düne kadar, şehit haberlerini devam sayfalarında ‘tek bir sütuna’ gizlemeye çalışan gazetelerin eski sayfalarını bir açıverin hele. ‘Bir utancı’ saklar gibi, toprağa düşmüş yiğitlere ‘yok’ muamelesi yapıyorlar mıydı? Vatandaş ‘şehitlerine sahip çıkmasın’ diye, ‘cenazelerin kaldırıldığı camiler’ dahi değiştirilmedi mi?

Bölücülerin kanlı saldırıları sonucu şehit düşen askerlerimizi “yol kazası”, “askerin hatası”, “acemilik” yalanlarıyla karalamaya çalışıp, algı operasyonlarına imza atmadılar mı?

Bir de aynı gazetelere şimdi bakın.

‘Timsah gözyaşları’ adeta sel olmuş; meğer bu ülkede ne çok milletini seven, bayrağa, vatana, ezana sevdalı kalem erbabı varmış.

Maaşlarını ‘dolar kuru’ üzerinden alan dolma kalemler, nasıl da ‘ağıtlar’ yakıyorlar. ‘Sayfalar’ kırmızı beyaz, ‘başlıklar’ ateş püskürüyor.

Sanki ‘dünün Türkiye’si’ ile ‘bugünün Türkiye’si’ arasında binlerce yıllık fark var.

Sanki dün devletin yakasına yapışan eşkıya sürüleri bugün yeni fark edildi.

Siz ‘küpü’ doldururken, onlar da ‘tahkimatı’ güçlendirdi.

Şimdi ‘çatallı yol ağzına’ gelip çattınız. 

HHH

İktidara geldikleri günden beri bir ‘çözüm masalı’ tutturup, habire bölücülerin değirmenine su taşıdıklarına göre, herhalde bir ‘B’ planları da vardır.

Öyle dağa taşa ‘iş olsun’ diye bir kaç bomba sallamakla bu işin olmayacağı aşikar. Bakalım ‘yeni çözüm önerileri’ neymiş?

Aman bu süreçte ‘Hilal’in peşinden giden gariban çocuklarını, ‘Bilal’in peşinden gidenler ile eş tutup, ‘yanlış işler’ yapmaya kimse yeltenmesin.

En azından bugün için çözüm: