Eskiyi anlatmayı pek canın hazzetmese de bilesin ki bazen iyi gelir insana…
Yalnızlaştığını fark ettikçe kahretme sakın…
Dertlenme…
Ve dahi üzülme derim.
*
Yalnız yaşamak güçlü insanların işidir bilmez misin?
Kimseden destek almadan…
Bütün işini kendin görerek…
“Eyvallah” denmesi sadece nezaketinden olmalı, başka türlüsünden değil.
İşte o zaman yalnızsın demektir ya…
Kimselere ‘Eyvallah’ın yok da demektir aslında…
*
Yeter ki insan kendini iyi tanımalı…
Yeter ki gücünü bilebilmeli…
Bir kere kaybetmeyle pes etmemeli, pes edilmeyeceğini bilebilmeli insan.
*
Ve işte tam da o zaman…
Yalnız kaldığında yani…
Alıp da başını gidebilmeli insan bir yerlere…
Adını bilmediği yerlere…
Hiç gitmediği yerlere cesaret edip gidebilmeli mesela.
Yeni dünyalarla tanışmalı, yeni dünyalara tanıtmalı kendini, yalnız başına da olsa.
Demini vermeli karşısındakine, demini almalı karşısındakinin!..
Derdiyle eğlenmeyi bilebilmeli insan
*
Yok eğer “Ben derdimle hovardayım!” diyorsan…
Yalnız başına…
Bir başına yani…
Onun için alıp da başını gidebilmelisin seni dinleyecek olan bozkırlara…
Dağlara…
Denizin dalgalı ya da sakin olduğu kıyılarına…
Hele bir de ormanlıksa gerilerindeki yamaçlar, o zaman iyi etmişsindir, alıp da başını oralara geldiğin için.
*
Bırak arkandan ne konuşurlarsa konuşsunlar…
Deli derlerse ne yazar, velî derlerse ne!..
Zaten normal zamanlarda da konuşulmuyor mu insanın arkasından?
Diyen demiyor mu diyeceğini!..
*
Gidebilirsen eğer nereye git biliyor musun?
Çocukluğuna…
*
Ben çocukluğumda buluyorum dünyanın en güzel mutluluğunu…
Onun için içimdeki çocuk hep canlıdır benim.
Çünkü o yıllarda çocuktum ve ufacıktım…
Mutluydum…
Ve top oynadım acıktım.
En çok da oyun oynamak istiyordum.
*
Belki de ben en çok da 11-12 yaşlarımda boya sandığımı seviyordum.
En çok da onunla arkadaşlık yapıyordum…
Belki de onunla olduğumda, en çok da o zaman özgür oluyordum.
*
Mesela başkalarına kendini kanıtlama zamanını aşmalı insan.
Başkalarına değil, sadece kendine kanıtlamalı kendini…
Güçlü olmak isteniyorsa eğer…
‘Eyvallah’ın olması isteniyorsa, bunu önce kendine kanıtlamalı insan.
Bunu kendine kanıtladığı an, hiç merak etme anlaşılır o insan.
Çünkü altının kıymetini sarraf bilir.
Bırak başkaları anlamasın.
Öyle kolay olmuyor insanın zayıf taraflarının onarılması.
Zor oluyor, ama oluyor işte.
*
Güçlü olabilmek de öyle…
Zor olunuyor… ama olunuyor işte!..
