Çevre ve Şehircilik Bakanlığı’nın, İstanbul Büyükşehir Belediyesi (İBB) ve Boğaz’daki Sarıyer, Beşiktaş, Beykoz ve Üsküdar belediyelerinin İstanbul Boğazı ile ilgili yetkileri Cumhurbaşkanlığı'na devreden yasa tasarısına ilişkin tartışmalar devam ediyor.
Yasa teklifine göre, Boğaz'da imar yetkisini elinde bulunduran İBB'ye bağlı Boğaziçi İmar Müdürlüğü'nün yetkileri; üyeleri Cumhurbaşkanı tarafından atanacak Boğaziçi Başkanlığı'na devredilecek. Böylece İBB Başkanı Ekrem İmamoğlu ve Boğaziçi İmar Müdürlüğü'nün yetkileri sıfırlanacak.
Sözcü'de yer alan habere göre, tasarıda “Silüet geçiş sahası” adı altında bir alan tanımı yapılıyor. Toplam 46 milyon 340 bin metrekarelik alanı kapsayan Boğaziçi'nin sınırlarının genişletilmesinin önü açılarak Boğaziçi Başkanlığının yetki alanı da genişletiliyor. Başkanlığa tanınan yetkiler dikkate alındığında bu yeni alan tanımının, İBB ve ilçe belediyelerinin yetki alanının daha da kısıtlanmasına yol açacağına dikkat çekiliyor.
KÖPRÜ GEÇİŞ ÜCRETİ PAYINI ALAMAYACAK
Tasarıda “Boğaziçi İmar Müdürlüğünün bütçesi, personeli ve gelirleri de İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanlığına aktarılır” hükmü kanun metninden çıkarılmış durumda. Hukukçular bu durumun aynı zamanda İBB'nin önemli gelir kaynaklarından olan Boğaz köprüleri geçiş ücretlerinden aldığı yüzde 10’luk payını da artık alamayacağı anlamına geldiğini vurguluyor.
TARİHİ BİNALAR YIKILABİLECEK
Yasa tasarısında yer alan “can ve mal güvenliğinin sağlanmasını teminen afet riski bulunan bina ve alanlara ilişkin önlemler almak” ibaresinin ciddi tehditler taşıdığının altını çizen hukukçular, afet riski taşıyan tarihi ve kültürel önem sahip yapıların güçlendirilmesi ve restorasyonunun yanında “yıkılmasının” da önünün açılacağını belirtiyorlar. Tasarıda Boğaziçi Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kurullarının görevleri arasında “Bakanlıkça tespit edilen veya ettirilen korunması gerekli kültür ve tabiat varlıklarının tescilini yapmak, özelliklerini kaybetmiş olanlarının tescil kaydını kaldırmak” maddesi de yer alıyor. Hukukçular bu düzenlemenin, kültür ve tabiat varlığı özelliğinin kaybedilmiş olmasına karar verme yetkisinin keyfi biçimde kullanılmasına yol açabileceğini belirtiyor.
