Tüm kuralları kendi lehine eğip büken bir yönetim anlayışı var. Seçimlerden önce de gördük bunu. Seçim Kanunu, seçimlere tam da bir yıl kala (ki bu da yanlış bir şekilde yalnızca seçim günü baz alınarak yapıldı) değiştirildi. Bu değişiklik, küçük partilerin çoğunlukta olduğu muhalefet blogunda küçük partileri dezavantajlı duruma getirdi ve onları CHP çatısı altında seçime girmeye zorladı.

Matematiksel olarak doğru olan bu hamlenin seçmen psikolojisini iyi bilen AKP yönetiminin -adeta- bir tuzağı olduğu ortaya çıktı ve CHP çatısı altındaki yeni muhafazakâr partiler, seçmenler tarafından umduğu desteği göremedi. Dolayısıyla kendi koyduğu kurallar çerçevesinde iktidar kendisine avantaj sağladı.

Oyunun kurallarını koydu, kendi kurallarını koyduğu bu oyunu kazandı.

İktidar işte bu anlayışı, yönetirken de sürdürüyor…

Komisyon üye sayıları

Bildiğiniz üzere, Meclis’te çeşitli alanlarda çalışmak üzere oluşturulan ihtisas komisyonları var: Anayasa Komisyonu, Çevre Komisyonu, İçişleri Komisyonu, Millî Savunma Komisyonu gibi… Her biri kendi alanındaki kanunlar ve diğer düzenleyici işlemlerle ilgileniyor, bunlara dair raporlar hazırlayarak tavsiyelerde bulunuyor.

Saadet Partisi, Gelecek Partisi’yle birleşerek mecliste grup kurmaya hak kazandığı için haliyle meclisteki komisyonlarda yer alma hakkı da kazandı, TBMM Başkanlık Divanı’nda yer alma hakkı da…

Ancak bu durum komisyonlardaki üye sayısı en fazla olan AKP’nin üye sayısının bir düşmesi anlamına geliyordu.

Bu sebeple, AKP, hemen TBMM Genel Kurulu’na bir önerge verdi ve MHP’nin de desteğiyle önerge kabul edildi. Böylece, komisyonlar ile TBMM Başkanlık Divanı’ndaki kâtip üye sayıları bir arttırıldı.

Yani, AKP, komisyonlarda ve Başkanlık Divanı’nda üye kaybetmedi.

Bu, önümüzdeki iktidar değişikliğini sağlayabilecek her seçimi etkileyen bir hamledir. Nitekim seçim dönemleri arasında iktidar lehine avantaj sağlamaya yönelik her değişiklik, iktidarın koltuğa daha sıkı tutunmasını sağlamakta ve iktidarın el değiştirmesini güçleştirmektedir.

Gücü koruma hedefi

İktidarın seçimi kazanmadaki düşünce yapısı malum: Tüm kuralları, kendine göre eğ, bük, değiştir, yeter ki bu yarışı kazan!

İşte aynı iktidarın yönetirkenki anlayışı da aynı: Tüm kuralları, kendine göre eğ, bük, değiştir; yeter ki yönetimde kal, yeter ki gücü kaybetme!