Önce kimlerin vergi verdiğini söyleyeyim…
Asgari ücretli Hasan,
Emekli Ahmet Amca,
Ücretli Öğretmen Ayşe,
Ücretli Bankacı Ali,
Ücretli Akademisyen Tunahan,
Ücretli Mühendis Eray,
Ücretli Doktor Emel,
Ücretli Teknisyen Suat,
Memur Kazım…
Yani Türkiye’nin %80’ini oluşturan dar gelirliler ve fakirler.
KDV öderler. Gıda alırlar, temel ihtiyaçlarını karşılarlar; kimseye itiraz edemezler yeri gelir gıda ürünündeki ÖTV’ye bile katlanırlar.
Benzin alırken, artık mümkün değil ama araba alırken, beyaz eşya alırken; Türkiye’nin kaymak tabakasıyla aynı oranda, aynı şekilde vergi öderler.
Dolaylı vergi cenneti Türkiye’de hep onlar ezilir; elini taşın altına onlar koyar.
Peki kimler vergi ödemez?
Gelin bakalım…
Devlet’ten ihale alan, parasına para katan, kışın yalıda yazın yatta olanların vergi cezaları affedilir onlar vergi ödemez.
Tasarruf edip parasını borsaya getirenlerin kazançlarından vergi alınmaz; onlar yüz bin yüz bin; milyon milyon ve hatta milyar milyar zenginliklerine zenginlik katar. Hatta öyle ki; saf küçük yatırımcı veya 200-300 bin TL portföyü olan lakin Türkiye geneline göre şanslı tasarruf sahipleri zenginler için seslerini yükseltir, borsada vergiye karşı çıkar.
Serbest meslekten vergi alınmaz. Elden alır onlar. Yeteri kadar beyan eder…
Uluslararası şirketlerden vergi alınmaz. Royalty başlığına sığınarak ikili vergi anlaşmalarından faydalanır, karın büyük kısmını merkeze çeker ve Türkiye’de göstermelik matrah üzerinden laf olsun diye vergi öder.
Konut ağalarından vergi alınmaz. Rant ekonomisinden faydalanırlar. 5 sene tutarlar, o arada da elden kira toplarlar. Ne ala memleket, zenginleştikçe daha az vergi öder hale gelirler…
Kısacası,
Vergiyi veren fakirin bağırmaya hakkı yokken;
Vergiyi vermeyen zengin en ufak bir vergi düzenlemesinde avaz avaz bağırır bu memlekette!
