Sultan II. Abdülhamit’i onca zor şartlara rağmen 30 küsur yıl tahtta tutan olgu, kurduğu ’Jurnal Teşkilatı’ yani güçlü istihbaratıydı.
Her güçlü lider gibi Tayyip Erdoğan da istihbaratın önemini kavrayanlardandır ve taşeronluğunu yaptığı emperyal güçlerin de yardımıyla istihbari anlamda müthiş bir sistem kurmuştur.
Türlü metotlarla alınan bilgiler ise sadece politika oluşturmak için değil aynı zamanda sonuç almak için de kullanılıyor.
Hoşumuza gitmese de söylemek zorundayız ki Türkiye’de artık zihniyetlerle beraber onun uzantıları olan kurumlar da bir bir tasfiye ediliyor.
Önce çok korkulan TSK’ya aylar ve yıllar süren hücumlar ve itibarsızlaştırma operasyonları yapıldı ve akabinde yargı kuşatılarak  teslim alındı!
Topyekün yürütülen projenin siyaset ayağında ise öncelikli olarak CHP vardı.
Deniz Baykal’a yapılan dinleme ve izlemelerle elde edilen materyallerden montajlar yapılarak tezgah kuruldu.
Buradaki hedef, CHP’de tutkal vazifesini gören Baykal’ı tasfiye edip  partiyi birkaç parçaya ayırmaktı.
Referandumun araya girmesi ile bir süreliğine sekteye uğrayan bu proje işte bugünlerde realize oluyor.
Evet kurulan tezgah aynen meyvesini verdi ve CHP şimdi, Kılıçdaroğlu yanlıları, Sav’ın adamları ve Baykal’ı sevenler diye üçe bölünmüş durumda!
Diyeceksiniz ki bu bölünme yapay, ana gövde genel başkan kim olursa onun yanında olur!
Merkez ve sağındaki partilerde realite bu, lakin dürüst olalım sosyal demokratlar bu konuda çok daha ilkeli yani sürü psikolojisinden en az etkilenen kesimdirler.
İşte gördük türban ve laiklik açılımları bağlamında o kitle Kemal Kılıçdaroğlu falan tanımadı ve tepki koydu!
Dolayısı ile söylemek istediğim, CHP’deki ayrışmanın ifade edildiği gibi basit olmadığıdır!
Önder Sav, bugün il başkanları ve delegelerle bir araya geliyor ki bunun öyle ya da böyle CHP’ye olumsuz bir etkisi olacaktır!
 Keza Deniz Baykal da beklemededir ki, onun harekete geçmesi bile ihtimal dahilindedir.
Şimdi bütün bunları bir araya getirin ve tabloyu sorgulayın lütfen:
Bu fotoğraf fetreti, ya da kargaşayı çağrıştırmıyor mu?
Sorarım size böylesi bir dağınıklık içinde olan CHP, AKP ile nasıl göğüs göğüse mücadele edip onu yere serebilir?
Dedik ya kurulan oyun ya da tezgah bir bir sonuç veriyor ve TSK ile yargıdan sonra CHP de etkisiz hale getiriliyor ki bu üç kurum AKP ve yandaşlarının karabasanıydı!
Peki bütün bu alan temizliği niçin mi?
Türkiye’yi yeni konumuna hazırlamak için!
Dayatmaya isyan edecek kanaat önderlerinden sonra aynı eğilimdeki kurumlar da bir bir devreden çıkarılıyor!
Atatürk’ün ’Üniter Cumhuriyeti’ne mezar kazma işini tamamladılar, sıra defindedir haberiniz ola!

NOT: Önceki günkü yazımda Önder Sav, Çerkez Ethem gibi olmamalı ifadem bazı okurlarım tarafından yanlış yorumlanıyor. Oradaki kastım Önder Sav’ın Ethem Bey gibi inatçılığıdır. Bazı okurlarımın o ifadeyi hainlik olarak tercüme etmesi ise cehaletin eseridir zira tarih bilen herkes, Ethem Bey’in bu ülkeye olan bağlılığını iyi bilir.. Hele hele Yunan’ı onca teklifine rağmen def etmesi unutulabilecek bir tavır olamaz... (SÖ.)

HATIRLATMA...
Bu gazeteciler tarihe böyle geçecek...
1) AKP’yi din gibi görenler:
Fehmi Koru, Mustafa Karaalioğlu, Ekrem Dumanlı, Eyüp Can, Akif Beki, Ahmet Taşgetiren, Mehmet Metiner, Hasan Karakaya, Abdurrahman Dilipak, Salih Tuna, Nuh Gönültaş, Yasin Doğan, Nasuhi Güngör, Sedat Laçiner, Ahmet Kekeç.
2) AKP’ye SS’lik yapanlar:
Nazlı Ilıcak, Ergun Babahan, Şamil Tayyar, Emre Aköz, Mahmut Övür, Hasan Celal Güzel, Rasim Ozan Kütahyalı, Mümtaz’er Türköne, Yiğit Bulut, Adem Yavuz Arslan.
3) AKP’nin liberal(!) işbirlikçileri
Mehmet Barlas, Taha Akyol, Mehmet Altan, Ahmet Altan, Engin Ardıç, Hasan Cemal, Cengiz Çandar, Aziz Üstel, Eser Karakaş, Ali Bayramoğlu,Yasemin Çongar, Oral Çalışlar, Hasan Bülent Kahraman, Mustafa Akyol, Aslı Aydıntaşbaş, Gülay Göktürk, Nagehan Alçı, Nihal Bengisu Karaca.
4) Her döneme ağam-paşam diyen gazeteciler
İsmail Küçükkaya, Bilal Çetin, Fatih Çekirge, Serdar Turgut, Tarhan Erdem, Can Dündar, Erdal Şafak,Yavuz Donat, Ardan Zentürk.
5) AKP faşizmine meydan okuyan gazeteciler
Güngör Mengi, Hasan Pulur, Oktay Ekşi, Ertuğrul Özkök, Emre Kongar, Rahmi Turan, Can Ataklı, Ali Sirmen, Yılmaz Özdil, Cüneyt Ülsever, Oray Eğin, Uğur Dündar, Emin Çölaşan, Melih Aşık, Necati Doğru, Bekir Coşkun, Fikret Bila, Mustafa Mutlu, Tufan Türenç, Mehmet Tezkan, Nedim Şener, Kadri Gürsel, Yalçın Bayer, Yalçın Doğan, Sedat Ergin, Ruşen Çakır, Burhan Ayeri, Ufuk Söylemez, Mehmet Yılmaz, Erdal Sağlam, Şükrü Küçükşahin, Yazgülü Aldoğan, Ümit Zileli, Candaş Tolga Işık, Ruhat Mengi.
6) Muhalifmiş gibi yapıp açık tavır almayanlar Fatih Altaylı, Ahmet Hakan Coşkun, Derya Sazak, Mehmet Ali Birand, Güneri Cıvaoğlu, Ali Kırca, Reha Muhtar, Okay Gönensin, Murat Yetkin, Umur Talu.