Osmanlı Devleti'nin en iyi zamanlarında Kanuni Sultan Süleyman devletin akıbetini düşünmeye başlar. Aklındaki soru şudur: Acaba günün birinde Osmanoğulları da inişe geçer mi?

Kendisini endişelendiren bu sorunun yanıtı için meşhur alim Yahya Efendi'ye bir mektup yazar ve sorar: Bir devlet, hangi halde çöker?

Gelen cevap kısa ama Sultan Süleyman için net değildir: "Neme lazım be Sultanım!"

Sultan Süleyman, cevaba anlam veremez, Yahya Efendi'den cevabı açıklamasını ister.

Yahya Efendi bu sefer şunları söyler:

"Sultanım! Bir devlette zulüm yayılırsa, haksızlık sıradan hale gelirse, işitenler de 'neme lazım' deyip uzaklaşırsa, sonra koyunları kurtlar değil de çobanlar yerse, bilenler de bunu söylemeyip susar ve gizlerse, fakirlerin, yoksulların, muhtaçların, kimsesizlerin feryadı göklere çıkar, bunu da taşlardan başkası işitmezse,

İşte o zaman devletin sonu görünür…

Böyle durumlarda devletin hazinesi boşalır, halkın itimat ve saygısı sarsılır, asayişe itaat hissi kaybolur, halkın hürmet duygusu yok olur, çöküş ve yıkılma da böylece mukadder hale gelir."

Dün bu yazıyı hazırladığım sabah saatlerinde, önceki akşam siyaset gündemine düşen bazı iddialara dair haberlere bakarken aklıma bu hikâye geldi.

Seçimlere tam bir hafta kalmışken, siyasetin gündemi oldukça yoğun, oldukça sert… İddialar, söylenenler hem üzücü hem kaygı verici hem de mide bulandırıcı.

Bu köşede bugüne kadar videolu iddialar üzerine yazı okumadınız, bir hukukçu olarak teorisini açıkladığım, daha somut verilere dayanmayı her zaman tercih ederim.

Bu yüzden amacım bazı iddiaların gerçekliğini analiz etmek değil.

Ancak…

Yukarıdaki hikâyeden alınacak çok ders var.

Mevzubahis devlet, muhatap da insan unsuru olduğunda, "buna karışmam", "bununla ilgilenmem" demeyi tercih ederseniz; çürümeye çanak tutarsınız.

Bir hukuk devletinde muhatabı kim olursa olsun yolsuzluk iddialarının elbette araştırılması gerekir.

Hukuk, güçlünün gücü kullanma aracı değil, aksine gücün dengelenmesi ve denetlenmesi aracıdır.

Zulüm, haksızlık, yoksulluk, yolsuzluk sıradan hale gelmemeli, "neme lazım" denmemelidir.