Yıllardır evliliğin, dolayısıyla da aile yapısının kutsiyetine inandırılmış…
Evliliğin inceliklerinden…
Faziletlerinden…
Toplum nezdindeki öneminden bahsedilmiş durulmuş.
Doğrusunu isterseniz bence de iyi yapılmış.
Hatta belki de evliliğin kutsiyeti…
Güzelliği yeterince bile anlatılmamış.
Aile olmanın aile bireyleri arasındaki ilişkilerin yeterince farkında olmasak da bir anlamda:
Aile olmanın ciddiye alınması…
Ebeveynler dahil, her bireyin mutlaka kendini disiplin altına alması gerekmez mi?
Bence gerekir.
Kaldı ki evlilik bir anlamda disiplin de demek değil midir?
Genel kurallar, özel kurallar harmanlanarak, sonunda aile içinde güzel bir hayat yaşayabilme ortamı hazırlanır.
Yani aile içinde şakalaşma…
Oyunlar oynama…
Birlikte hayatı paylaşma olmaz mı?
Olur elbet, olmaz olur mu hiç!..
Üstelik disiplinli ve ciddi ailelerde tam da bunlar olur.
Olur, ancak yeri ve zamanı geldiğinde…
Olur, kendi aile kurallarının doğru olarak, aile bireylerinin yükleri en aza indirilebilmesi için, her bir birey üzerine düşeni yerine getirdiklerinde…
Doğrusunu isterseniz bence de aile içi disiplin tam da budur.
Aile içi paylaşıma herkesin gücü oranında ortak olması gerekir ki işte bu sağlandığında…
Bireyler kendi sorunlarını, aile içinde tam olarak konuşabilmeye başladıklarında…
Bireyler birbirlerini eleştirme maksatlı değil, düşünce paylaşımı maksatlı…
Sorun odaklı değil de çözüm odaklı fikir alış-verişleri yapıldığında, inanın bana, şimdiden söyleyebilirim ki o ailede her şey yolunda gider.
Baba ve anne kendi görevlerini…
Evlatlar da okuldan arta kalan zamanlarını ebeveynlere destek konusunda kendilerini gönüllü adarlarsa, işte o aile kelimenin tam anlamıyla disiplinli ailedir ki ben de disiplinli aileden bunu anlıyorum işte.
Babadan başlamak üzere anne ve evlatlar, aile içerisinde kendi üzerlerine düşen görevleri bir başka aile bireyi üzerine yüklemeye kalkmadan kendi çabası içerisinde çözme gayretine girdiklerinde, o ailede ne olur biliyor musunuz?
Eşitlik olur…
Özgürlük olur…
Paylaşımcılık olur…
Samimiyet olur…
Güven olur.
Hele de aile içinde hayatın yeterince paylaşılmaması.
Özellikle de yükün annenin üzerine yıkılması…
İşte önemsizmiş gibi görünse de anneye yapılan yüklenmeler, o ailenin dengesi -istenildiği kadar yanlış denilsin- altüst olur.
O zaman nasıl olacak?
Aile dengeleri alt-üst olmayacak…
Anneye gereğinden fazla yük yüklenmeyecek…
Evin en küçüğünden en büyüğüne kadar kendileriyle ilgili işleri kendileri yapacak.
Hepsi bu kadarcık işte.
Bunlar olunca da o aile de inanın bana sohbete de…
Gezmeye de…
Birbirlerini anlayıp, dinleyip, birbirlerinin nasıl önemsendiğinin fark edilmesine de zaman kalır.
Kalmaz mı diyorsunuz?
İsterseniz bir deneyin.
İsterseniz annenin yükünü biraz hafifletin bakalım, o aile nasıl kendine geliyormuş.
Siz bilirsiniz benden söylemesi!...
