Her iki takım da, 90 dakikaya idman eksikleri olan önemli birer oyuncularını, kulübede oturtarak başladı. Ev sahibinde Bakasetas, misafir ekipte ise Icardi.
Bordo mavililerde, uzun bir sakatlık döneminden sonra, son oynadıkları kupa maçıyla ilk 11’i gören Hüseyin Türkmen, bu gecede ligde ilk kez, ilk 11’de forma giydi.
Bu sezon Beşiktaş maçından sonra, ikinci kez biletleri tüketilen tribünlerine oynayan Karadeniz ekibi, İstanbul takımlarıyla oynadığı son 7 karşılaşmada, 5 galibiyet, 2 beraberlik alarak mağlubiyet görmemişti. Bu gece siftah yaptı!
Kadrosunda 2 sakat, 2 kadro dışı, 3 oyucusu da Afrika Kupası’nda olmak üzere, önemli 7 oyuncusundan yoksun olan bir Trabzonspor, rakibine oranla hızlı başladığı bu gecede, beklemediği bir an olan 13. dakika da Zaha’nın ayağından yediği golle, ilk yarıyı da yenik kapattı.
Bu arada bir rahat pozisyonda Galatasaraylı Mertens’in vurduğu kafanın, üst direğe çarpıp auta çıkması da kulağıma küpedir!
*
Lig 2’cisi karşısında izlediğim lig 3’ncüsü Trabzon "eksikler" takımıydı, doğrudur… Maçın ilk yarısında; galibiyeti görsel sanata dönüştürüp, sihirli bir çubuğa ihtiyacı olan ev sahibi, ikinci yarıda maçı kabusa çeviren başka bir takım oldu.
Bordo mavilileri; hücumda, yırtıcı ama kanatları kırık yaralı ve uçamayan bir kuşa benzettim.
Sarı kırmızılıların da, biri sakat, 2’de Afrika yolcusu oyuncusu yoktu bu gece!
İstanbul takımı, Trabzonspor ile olan son iki maçını kazanmıştı. Fenerbahçe’yi aynı puanla yakalamak için bunu da kazanmak zorundaydı. O bilinçle oynadı. Trabzon’u bir daha böyle eksik yakalayamazdı!
Sarı kartı haksız gördüğünü düşündüğüm Baniya, Abdullah Avcı’nın varyasyonuyla ikinci 45 dakika başlarken, yerini Mehmet Can’a bıraktı. Mehmet Can sağ beke, Hüseyin stopere geçti.
Gecenin ayazını, ılıman bir iklime çevirmeye çalışan Karadeniz ekibi, bu yarıda çevre kontrolünü, alan savunmasını ve doğru koşuları biraz daha toparlanmış yaparken, göz markajında partnerlerini kaçırınca, zaman zaman tribünde taraftarlarının nefesini kesti! Perşembenin gelişi de, çarşambadan belli oldu zaten!
Bunlardan biri de; oyuna bu yarıda dahil olan Sanchez’in vurduğu şık kafa şutunda, topun yan direğe vurup dışarı çıkmasıydı.
*
Rakip alanda pratiğini yeni bir teori ile geliştiremeyen ve savunmadaki kıble kaçığını kontrol edemeyen eksik Trabzonspor’un yitik savunması, bu zayıf forvet hattıyla golü ancak duran toptan bulabilirdi. Öyle de oldu. Köşe atışından gelişine vuran Enis Destan, karanlık gecenin kısa bir aydınlık anı oldu!
Visca’nın gereksiz yere kaptırdığı meşin yuvarlağı, Kerem ‘in Galatasaray adına 4’ncü ve 5. gole akıllı vuruşlarla ıslak imza atması, bordo-mavililer için bir an önce bitse denilen ‘Karabasan’ gecesini noktaladı!
Her nedense oyunun başında ya da devre arası değil de, üçte birlik son bölümünde oyuna dahil olan Bakasetas’ın, düşürüldüğü pozisyonun devamında 3. golü Kaan Ayhan ile bulan konuk ekip, orta hakem Abdülkadir Bitigen’e, özellikle bu gol için sütlü bir kahve ısmarlamalı! Halbuki saha içindeki bu manzarada bunlara hiç gerek yok be! Değil mi Bitigen Efendi?
Trabzon'da savunma ve orta saha blokları dahil, hücum hattının bugünkü oyuncuları da, maalesef buna Visca da dahil, koğuşun kapı anahtarını mahkumlara uzatan nöbetçi gardiyan gibiydiler!