Atatürk büyük bir önder, büyük bir asker olmasının yanı sıra insan ve hayvan sevgisini yüreğinde barındıran bir insandı. Yıllarca savaş meydanlarında katılaşmayan o yüreği aramızdan ayrılana değin de öyle kaldı…

Atatürk Ankara’daki Çankaya Caddesi’nden makam aracıyla geçiyordu. O tarihlerde yollar yoğun olmadığı gibi başka araçlar bulunmuyor, yollar geniş değildi.

Köşk’e dönülüyordu. Bir ara boynunda tasması olan sevimli bir av köpeği birden Atatürk’ün makam aracının önüne fırladı.

Şoförün ani fren yapması köpeğe çarpmasına engel olamadı.

Çamurluklardan biri köpeğe çarparak yan tarafa fırlattı.

Köpek ölmedi, yerde kıvranıyordu.

Atatürk olanları görünce bir an elini yüzüne kapadı. Daha sonra yanındakilere emir verdi, “Hayvanı hemen baytara gösterip muayene ve gerekirse tedavi ettirin, bana durumu bildirin” dedi.

Köpek hemen bir baytara götürüldü, tedavisi yaptırıldı, muayene sonucu köpeğin yarasının hafif olduğu ancak bir gözünün kör olduğu için iyi görmediği anlaşıldı.

Durum Atatürk’e bildirilince çok mutlu oldu.

Kaynak: Akşam Gazetesi, 10 Kasım 1968. Bahri S. Noyan’ın anısı.