Ve dananın kuyruğu koptu…
Bir önceki yazımda “son sözü futbolcular söyleyecek” demiştim…
Nitekim de futbolcular söyledi…
Galatasaray şampiyon oldu, Konyaspor da lige tutundu…
Galatasaray-Fenerbahçe maçından sonra ne senaryolar yazıldı, ne tiyatrolar oynandı, ne filmler çevrildi!
Hepsi komikti…
Hatta trajikomikti…
Özellikle “can” derdine düşmüş Konyaspor “zan” altında bırakıldı, öyle iftiralar atıldı ki, 100 yıllık tarihi olan bir kulübü, maç almakla, maç satmakla itham ettiler!
Daha doğrusu, suçlamaya ve lekelemeye çalıştılar…
Özellikle yönetimin futbolculara olan ödemeler noktasında öküz altında buzağı aradılar…
3 milyonluk şehir, böyle bir günde 25-30 milyonu bir araya getiremiyor ve oyuncuların alacaklarını ödemiyorsa, zaten düşsün.
*
“Konyaspor, Konyaspor olalı böyle bir heyecanı ya da adrenali hiç yaşamadı” dersem yalan olur…
Şampiyonluk yarışı verirken, küme düşmemeye oynarken, buna benzer çok heyecanlar yaşadı ve yaşattı…
Ancak bu heyecan daha anlamlıydı, çünkü suçsuz, günahsız bir şehre ve takımına atılan çamurlar, isnatlar, ithamlar hiç yakışık almadı…
Hem de hoşgörünün başkentine reva görülmemeliydi…
Sezonun seyirci rekorunun kırıldığı bir maç oldu…
Hem Konyaspor, hem de Galatasaray bütün dedikodularının aksine kazanmak için topun arkasına geçtiler…
Ali Çamdalı, bilindik oyuncuları ve bilindik oyunu ile Galatasaray’ın önüne çıktı…
Galatasaray malum…
Fenerbahçe’ye kendi evinde yenilmesine ve şampiyonluğu riske atmasına rağmen, bu ligin standartlarının üstünde bir takım…
Kaleci Muslera, Abdülkerim, D.Sanchez, Torreıra, Berkan Kutlu, Barış Alper Yılmaz, Mertens, İcardı ve diğerleri…
Avrupa’da hiçbir takımın reddetmeyeceği isimler…
Böyle tehditkar bir rakibe karşı son derece yüksek bir motivasyon, tribün desteği, oynama iştahı ve doğru saha parselasyonu ile başladı maça Konyaspor…
Ali Çamdalı, Samsunspor ve Kayserispor maçlarındaki kadroyu bozmayarak, aynı oyuncularla kazanmayı planlamış olmalı…
Karşılaşmanın ilk 5 dakikası dengeli geçti, ancak sonrasında Galatasaray’ın tempolu ve baskılı oyunu egemen olmaya başladı…
Bu dakikalarda Abdulkerim’in kafa şutu direkten dönerken, konuk takım oyunu tutmayı bildi ve tabelayı değiştirmek için Konyaspor savunmasını hataya zorladı…
Özellikle yüksek toplarda etkili oldu Galatasaray…
Konyaspor ise pas yaparak çıkmakta zorlanınca, uzun toplarla ve Galatasaray savunmasının arkasına atılan toplarla golü kovaladı…
Ancak, Galatasaray’ın Kerim Aktürkoğlu ve Barış Alper Yılmaz’ın kanatlardan getirdiği toplarla oyuna iyice ağırlığını koydu…
Bu dakikalarda ortaya kalite farkı da çıkınca Konyaspor adına kader ağlarını örmeye başladı ve 29. Dakikada Köhn’ün ortasında İcardi’nin kafa vuruşu golü ile Galatasaray 1-0 öne geçti…
Gol, Galatasaray’ı rahatlatırken, Konyasporlu oyuncuları strese soktu ve yeşil-beyazlı oyuncular hem rakibe hem de topa daha çok agresifleştiler…
Sonrasında da devreye yüksek stresin ve temponun getirdiği yorgunluk girince, konuk takım oyuncuları bunu fırsata çevirmeye çalışsalar da, bunda başarılı olamadılar ve karşılaşmanın ilk yarısında Galatasaray soyunma odasına 1-0 önde gitti.
İKİNCİ YARI
Ali Çamdalı, ikinci yarıyı Damjanoviç’i hamlesiyle başladı…
Sağanak yağmurla birlikte Galatasaray’ın golleri de yağmur gibi gelmeye başladı…
Sarı-Kırmızılılar 51’de İcardi, 53’de ise Berkan ile skoru 3-0’a getirdi…
3-0’ın sonrasında oyunun kontrolü tamamen Galatasaray’a geçti ve sarı-kırmızılılar sazı ellerine aldılar…
Galatasaray’ın en fazla pozisyona giren oyuncusu İcardi, Barış Alper ya da Kerem Aktürkoğlu değil, savunmanın sol tarafında oynayan Abdülkerim oldu…
Karşılaşmanın ikinci yarısında da Galatasaray ne
İstiyorsa onu yaptı…
Sokol’un yerine oyuna giren Prip’in attığı gol bile Konyaspor’u umutlandırmadı…
Sonuç olarak Konyaspor, Trabzonspor’un Ankaragücü’nü 3-2 mağlup etmesi ile lige tutunurken, Galatasaray ise Konya’dan şampiyon olarak İstanbul’a güle oynaya gitti…
Konyaspor kendi göbeğini kesmedi, ama bir şekilde lige tutundu…
Acayip bir sezon sonunda Galatasaray şampiyon olurken, İstanbulspor, Pendikspor, Karagümrük ve Ankaragücü bir alt lige düştü.